روی کاناپه ی گوجه ای محبوبم،نشسته ام به شیمی خواندن.رزونانس اوزون را می کشم و به طرز عجیبی احساس گرما می کنم.راستش من از شیمی متنفر نیستم...حتی به نظرم سخت هم نیست،فقط کسل کننده است.ای کاش می شد به جای محاسبه ی پیوند داتیو برای فلان ملکول،می توانستم یک فیلم خوب ببینم یا هر کار جذاب دیگری انجام دهم.وقتی می شود توی این مهلت کوتاهی که برای زندگی کردن داریم...کار های جالب و جذاب انجام دهیم،چرا تا نیمه شب با فرمول های شیمی کلنجار بریم؟تهش می شویم یک آدم تحصیلکرده که حل کردن مسائل شیمی را می داند،ولی زندگی کردن را نه!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:

نويسنده : omid | تاريخ : پنج شنبه 21 فروردين 1393برچسب:,

| نوع مطلب : <-PostCategory-> |