حرف خاصی برای گفتن ندارم....فقط آمدم ساده...مختصر بگویم که از خدام میخوام کمکم کنه و کمکمون کنه تموم زشتی و تلخی های گذشته رو از ذهنامون پاک کنه....

کلاسورم و باز می کنم...لابه لا ی ورقه ها...لابه لا ی توابع خطی و سهمی و گویا ورادیکالی،دنبال شعر نوشت هام می گردم.یادم می یاد که من همیشه یِ خدا موقع امتحانات نوشتنم می یاد...نصفِ بیش تر اشعارم مال موقعی بود که کنکور  داشتم.اون شب تا صبح نخوابیدم...اون شب تا صبح انگشتام پی کلاویه ها می گشتن...تو تاریکی شب...مغز خسته ام...دنبال هارمونی می گشت...برای نوشتنِ یه ملودی غمگینِ کلیشه ای...حامل بالا...سل،حامل پایین...فا.لعنتی...من همیشه همین جوری بودم.بی ملاحظه...فروردین ماه...هرسال فروردین ماه ،فروردین  ماهِ هرسال،من دچار جنونی دوست داشتی می شدم...که حالا می دونم بالاخره بی چاره ام می کنه.حالا من خودم رو سرزنش می کنم.من به خودم بدمی کنم...من دارم آینده مو با سهل انگاری،با دیوونگی...تباه می کنم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: